Konieczny obciach

Tego wpisu nie pokażę Mefisto. Wystarczająco jest już na mnie obrażony w realu by jeszcze podpaść mu dodatkowo blogowo prezentując tu jego obciachowe ale niezbędne wdzianka...

To co myślę o przebieraniu zwierząt domowych w kostiumy, kolorowe ubranka, zakładaniu im czapeczek, traktowaniu ich jak laleczki dobitnie wyraziłem w KOTmiksie  "Nie szata zdobi zwierzaka", który dla przypomnienia wstawiam poniżej:

Obciachowe wdzianka nie są naszą fanaberią lecz koniecznością zabezpieczenia gojących się ran przed rozlizaniem ich przez Mefisto. Dziecięcych śpioszków (body) użyczyła mi moja siostra a ja je odpowiednio popodcinałem i popodwiązywałem  starając się jak najlepiej przystosować je do kociej anatomii, mając na uwadze niezwykłą giętkość kotów pozwalającą na wylizanie wydawałoby się najbardziej niedostępnych miejsc na ich ciele. Kubraczki wzmocnione są kocią obróżką przetkaną przez dziurki, które zrobiłem w okolicach kołnierzyka aby zabezpieczyć ubranko przed zsunięciem się lub zerwaniem przez Mefisto pazurkami.

Przygotowałem dla Mefisto całą kolekcję wdzianek by każdego dnia miał założone świeże, nie uciapane maściami, sprayami, krwią czy wysiękiem. Plastikowy kołnierz zakładam mu też od czasu do czasu by troszkę gojące się rany pooddychały bez ubranka.

Dzięki kubraczkowi i stosowanym środkom rany goją się bardzo ładnie. Przez ostatnie kilka dni rana na piersi zmniejszyła się o połowę a pod pachą  zaczyna już nawet odrastać futerko. Poruszanie się w kubraczku jest bardziej komfortowe niż w plastikowym kloszu na głowie. Teraz Mefisto może swobodniej hasać po Tawernie, nie ma problemu z jedzeniem, załatwianiem się do kuwety a i może się bronić przed psikusami czasem bardzo upierdliwego i złośliwego Morfeuszka.

Zapewne jesteście ciekawi co u Piszczałka. Dotarły do mnie wyniki badań histopatologicznych, które nie są zbyt przyjemne. Guz w uchu był niestety złośliwy. Jest to gruczolakorak gruczołów woszczynowych (tych odpowiedzialnych za produkcję woskowiny). Jest duże prawdopodobieństwo jego wznowy i przerzutów. Jedynym znanym sposobem na niego jest usunięcie w całości przewodu słuchowego wsparte radioterapią. Obserwujemy jego uszko - póki co rana dobrze się goi i nie widać wznowy guza. Gdyby takowy się odnowił poddamy go usunięciu. Mamy nadzieję, że przewód słuchowy zachowamy wycinając tylko ewentualne wznowy.

Wyniki bardzo nas zmartwiły ale jakoś razem z moim wetem jesteśmy dobrej myśli i wierzymy, że Piszczałek ma przed sobą jeszcze lata życia. To pełen radości kotek, który nawet ten nieszczęsny klosz na głowie nosi jakby go tam nie było. Piszczałek jest oczkiem w głowie mamy Sylwii - on sam nie odstępuje jej na krok a jego zaś przyjaciółka Kropka, która zawsze musi być w pobliżu łobuziaka. Nie raz zastanawiałem się czy nie wziąć go jednak do siebie to dziś już bym ich nie rozdzielił. 

Dziś odebrałem z poczty sympatyczną przesyłkę od Wiewióry znanej Wam jako Drevni Kocurek z bloga "Kocia-focia"... Powinienem zrobić o tym osobny wpis ale nie mogłem się doczekać by Wam zaprezentować rysunki moich kotów wykonane przez jej synka 4-letniego Maksia.

Mefisto..

Moira...

Morfeusz...

Maksiu! Wielki z Ciebie mały człowiek! Dziękuję Ci za Twoje prace. Inne Twoje rysunki widziałem też na blogu Twojej mamy. Mam nadzieję, że często będzie pokazywać obrazki rysowane przez Ciebie. PS Naklejka "Dzielny pacjent" jest super!

---