Latryna

Dotarła do nas moda na naukę korzystania kotów z ludzkiej toalety. Pojawiły się zestawy (nakładki) do zamontowania na naszych ubikacjach, filmiki instruktażowe pokazujące jak w kilku prostych krokach nauczyć kota tej sztuczki. Wynalazek, owszem, ciekawy, ale pozwolę sobie na kilka sceptycznych uwag i wydaje mi się   zdroworozsądkowe podejście do sprawy.

Wprawdzie Mefisto uwielbia zaglądać do ubikacji, lubi jak spuszczam wodę, ogląda tworzące wtedy się wiry pochłaniające paproszki z takim zafascynowaniem, jakby był świadkiem cudu jakiegoś lub oglądał specjalny koci telewizyjny super show. Nie potrzeba milionów dolarów na produkcję czy zatrudnienia Leonardo Di Caprio, by nasz kotek obejrzał widowiskowe zatonięcie Titanica... Wystarczy zjeść wcześniej solidny obiad.

Ale...

Mimo, że bardzo kochamy koty, to uważam, że są pewne obszary intymności, które powinniśmy oddzielić nasz od kociego świata, zarezerwować tylko dla siebie. Jednym z nich jest według mnie np. jedzenie przez koty z naszego talerza. Nam to może nie przeszkadzać (Och, ileż razy przyłapałem się na tym, że zamiast opierniczyć Mefisto, że pałaszuje coś z mojego talerza, to się na niego gapiłem, głaskałem i gadałem "mój ty głodomorku"). Wiadomo, jak każde zwierze, również nasz kot nosi na sobie i w sobie różne zarazki. To, że my "ciumkamy" swojego sierściucha, śpimy z nim lub pozwalamy na wylizanie czegoś z naszego talerza, to jeśli już na to pozwalamy, to jest to nasz wybór i nasze ryzyko. Ale nie bądźmy fanatykami. Innym, np. naszym gościom, może to przeszkadzać bardzo. Nie wszyscy kochają koty, nie każdy sobie życzy takich sytuacji.  Podobnie jest z korzystaniem ze wspólnej toalety.

W materiałach reklamowych podkreśla się, jakie to jest super higieniczne rozwiązanie. Nie zgadzam się. Nie widzę nic higienicznego w tym, gdy siada się gołym tyłkiem na desce, na której wcześniej wypróżniał się kot. Tu również trzeba pomyśleć o odczuciach naszych znajomych/gości. Zauważyliście pewnie, jak nasze koty kręcą się w kuwecie, zanim zrobią co trzeba, dreptają, grzebią, kręcą się wkółko. Często, mimo sporych rozmiarów kuwety, zdarza się, że kupa nie trafi tam gdzie trzeba, spadnie obok, rozsmaruje się na ścianie, na brzegach kuwety. Jakkolwiek to brzmi, tak zdarza się czasem i już. Nie spodziewamy się chyba, że w przypadku korzystania z naszego wucetu, nagle kot zyska celność snajpera i nie puści kleksa tam gdzie nie trzeba! Każdemu kotu zdarzyć się może również jakiś okres w życiu, gdy dostanie długotrwałej biegunki. Każdy kto sprzątał takie smrodliwe niespodziewajki wie jakie to kłopotliwe. Nie wiem co tu jest higienicznego w  ścieraniu z naszej deski klozetowej rozciapanego placka, gdy najzwyczajniej czyściej można to wygrzebać łopatką z kuwety - tym bardziej, że jest już zastygnięte i obtoczone w żwirku.

Proszę sobie wyobrazić sytuację, w której w tym samym czasie "przyciśnie" Was i Waszego kota. Albo, gdy przyjdą goście, któregoś z nich złapie nagła potrzeba, wchodzi do łazienki/ubikacji a tam kot stawiający klocka na desce! Fajnie, że pojawiają się różne wynalazki ułatwiające nam życie. Ale tu pojawia się pytanie: kochamy koty, tak? Ale jak wiele rzeczy robimy nie z miłości do nich, tylko ze swojej wygody, zwykłego egoistycznego i samolubnego lenistwa. Można przecież skonstruować automat do głaskania kota. Albo jeszcze lepiej, automat głaszczący sztucznego kota, którego można wyłączyć i wyłączyć pilotem na baterie.

Załatwianie potrzeb fizjologicznych to nie tylko sprawa intymności naszej, ale również kotów. Większość kotów, tak jak ludzi, podczas załatwiania swoich potrzeb ceni sobie prywatność. Zarówno koty jak i my wolimy korzystać z kuwety, która znajduje się w cichym, ustronnym miejscu. Tam po prostu czujemy się bezpiecznie i bardziej komfortowo.

To trochę tak, jak z krytymi kuwetami. Dużo ludzi kupuje je dlatego, bo irytuje ich rozrzucanie żwirku przez grzebiące w nim koty. A to rzeczywiście tak strasznie pracochłonne, chwycić szczotkę i pozamiatać?  Kryte kuwety tak naprawdę są przeciwne naturalnym kocim instynktom. Instynkt przetrwania podpowiada kotu, że należy unikać wchodzenia do małych pomieszczeń z tylko jedną drogą ucieczki.

Również odruch zagrzebywania odchodów jest zupełnie naturalny - fakt, jedne koty są bardziej "porządne" inne mniej przy tej czynności i trzeba się z tym pogodzić. Jest to cecha, którą koty odziedziczyły po swoich dzikich przodkach. W środowisku naturalnym zakopywały one swoje odchody, aby m. in. ukrycia swojej obecności przed drapieżnikami. Jest to właściwość, którą wykazują kocięta już po kilku tygodniach od narodzin. Wiadomo, koty domowe nie są narażone na ataki drapieżników. Ale jest to instynkt - potrzeba tkwiąca w kociej naturze.

Dlaczego więc mamy ten instynkt zabijać? Czy już nie dosyć ograniczeń wprowadziliśmy udomawiając koty? Czy zachowanie w czystości starej, dobrej i sprawdzonej kuwety ze żwirkiem, jest dla Was aż takim utrapieniem? Jeśli dla kogoś jest, to może niech się w ogóle zastanowi, czy powinien mieć jakiekolwiek zwierzę pod swoją opieką.

Może to brutalne co tu napisałem i wielu to obruszy, ale tak właśnie myślę. Dlaczego? A choćby dlatego, że dla wygodnictwa ludzie potrafią bardzo skrzywdzić zwierzęta, które tak ponoć kochają. Zwierzę nie jest przedmiotem ani zabawką, a jak obserwuję wielu innych kociarzy, to tak niestety to postrzegam. Chcemy czystości w toalecie, a nie chce nam się sprzątać żwirku i kupujemy zestaw do korzystania z klopa. Złości nas, że kot drapie meble? Właśnie... mam nadzieję, że nigdy nie dotrze do nas kolejna moda - powszechne u durnowatych amerykańców operacyjne usuwanie kocich pazurów!!!

PS. Sprzątanie kociej kuwety uspokaja mnie :) Siedzę na stołeczku i sobie grzebię łopatką :)

---