W Mieście Lwa

Odwiedziliśmy z Lui miasto lwa, czy też bardziej Lwa z dużej litery, gdyż nazwa Lwowa pochodzi od imienia syna księcia halickiego Daniela (Danyło). Książę według tradycji miał założyć w tym miejscu gród obronny około 1250 roku nazywając go Lwowem na cześć swego syna o imieniu Lew.

Mimo dość napiętego harmonogramu (o czym nieco dalej) i krótkiego pobytu we Lwowie udało się tak wygospodarować czas, bym mógł oprowadzić Lui choć po części Starówki. Uwielbiam Lwów, czuję się w nim bardzo dobrze. Może dlatego, że wszędzie czuć duch polskości z wielu pięknych okresów historycznych a architektura przypomina mój rodzinny Przemyśl - tyle że wszystko jest większe, bogatsze i z rozmachem. Dla Lui Lu była to pierwsza wizyta we Lwowie, ale obiecałem jej, że gdy nadarzy się okazja przyjedziemy tu na dłużej i pokażę jej więcej.

Lwów - jego stara, historyczna część - jest piękny, pełny magii i specyficznego, ciepłego uroku galicyjskich czy kresowych miast. Powiew historii, świadectwa różnych epok, śladów sławnych Polaków, którzy wybitnie zapisali się w polskiej historiografii, kulturze, sztuce, nauce, polityce czy wojskowości. O Lwowie, jego bogactwie zabytków, atrakcji turystycznych, historii chciałbym napisać przy okazji następnej, mam nadzieję, że dłuższej, wizyty - dziś kilka migawek z naszego pobytu...

Lwów, położony zaledwie 80 km od mego rodzinnego Przemyśla, odwiedzałem już kilkukrotnie, choć nie tak często jak bym chciał. Korzyści z bliskości położenia Lwowa od miejscowości, w której mieszkam, niweczy niestety granica polsko-ukraińska. Przejście graniczne Medyka (PL) - Szeginie (UA) przez lata stanowiło oblegany i dochodowy szlak przemytniczy, szczególnie dla drobnych szmuglerów przerzucającymi przez granicę tani alkohol i papierosy. U nas nazywa się ich mrówkami, gdyż potrafili kursować przez przejście piesze kilka razy dziennie tam i z powrotem próbując przemycić małe partie trefnego towaru ukrytego w najbardziej wymyślnych schowkach. Najczęściej pod ubraniem oklejali się paczkami czy wręcz kartonami papierosów, a alkohol  potrafili przemycać np. w prezerwatywach wpuszczonych w nogawki spodni. Przejście graniczne w Medyce było wielokrotnie głośnym tematem medialnym, a rozgrywające się tam dantejskie sceny, ze szturmowaniem granicy przez zdesperowane "mrówki" włącznie odbiły się nieraz głośnym echem w całej Polsce. Szczegółowe kontrole graniczne, czasem kilkugodzinne stanie w kolejce do odprawy w tłumie awanturujących się i średnio przyjemnie pachnących "mrówek", konieczność posiadania przy sobie "budżetu łapówkowego" w postaci kilku dolarów na "prezent" dla ukraińskich celników i pograniczników, nawet gdy się było zwykłym turystą a nie szmuglerem (tzw. kanapka - paszport z dolarową wkładką w środku).  Od kilku lat Medyka jest nie tylko granicą państwową, ale również Unii Europejskiej. Obostrzono przepisy, drobny przemyt lekko zamarł, bo stał się mało opłacalny, ale problemy na granicy pozostały. To wszystko powodowało, że Lwów zawsze był tak blisko z racji położenia a jednocześnie tak daleko poprzez kilkugodzinną gehennę na granicy.

Do Lwowa jeździłem przeważnie służbowo w sprawach kulturalno-turystyczno-promocyjnych mojego miasta, ale też w związku z moją muzyczną działalnością. M.in. dwukrotnie byłem partnerem odbywającego się na Ukrainie Festiwalu "Fort Missia", na który zabrałem swoje podopieczne zespoły, organizowałem też szaloną, prawie dwutygodniową trasę koncertową po Ukrainie z jednym z zespołów grającym "smiertnyj mietal", ale też zaglądałem do Lwowa towarzysko (szczegółów nie zdradzę, bo Lui zasadzi mi kopa w krocze). Tym razem był to również wyjazd częściowo służbowy. Braliśmy udział w Festiwalu Partnerstwa odbywającym się w samym Rynku Starego Miasta we Lwowie. Służbowo zabrałem na tamtejsze występy Big Band z naszej szkoły muzycznej, a prywatnie rock'n'rollowców z zespołu Pigs Like Pigeons. Opatrzony poważnymi glejtami od "wszystkich świętych" dopingujących polskie i ukraińskie służby graniczne do umożliwienia nam bezproblemowego przekroczenia granicy, rzeczywiście sprawnie znaleźliśmy się po stronie ukraińskiej. To było bardzo ważne, ponieważ miałem pod opieką 30 osób z różnymi instrumentami, gdyby procedura graniczna przebiegała jak zwykle i zaczęto by sprawdzać każdą trąbkę, torbę, spisywać to wszystko, wypytywać na co, po co, wymagać papierów na każdy instrument, to spędzilibyśmy tam cały dzień bez gwarancji przepuszczenia przez granicę.

Program Festiwalu we Lwowie był dopracowany bardzo szczegółowo, konkretne godziny prób i występów zespołów, oficjalnych spotkań i innych spraw organizacyjnych. Ukraińscy organizatorzy spisali się na medal a tamtejsi akustycy są dla mnie mistrzami świata. Bardzo pomogły nam wolontariuszki, dzięki ich zaangażowaniu wszystko poszło bardzo sprawnie, na tyle że mogliśmy urwać się na troszkę, by zwiedzić kawałek Lwowa.

Pigs Like Pigeons na scenie dali świetny i dobrze przyjęty przez ukraińską publiczność koncert - pod sceną brykała nawet para młodych w strojach ślubnych, która musiała zjawić się gdzieś z pobliskiej restauracji urywając się z własnego wesela na koncert :)

Do Przemyśla wróciliśmy w środku nocy. Bardzo miło wspominamy ten krótki pobyt we Lwowie - szkoda tylko, że mieliśmy tak mało czasu na zwiedzanie i skorzystanie z atrakcji oferowanych przez to piękne miasto. To co dla nas było krótką wycieczką, dla Mefisto jawiło się jako wieczność. Nie ukrywam, że moje myśli błądziły tam we Lwowie wokół naszego kocurka, który po raz pierwszy został sam na tak długo w domu. Od tamtej pory zawsze jak wybieram się do pracy czy na zakupy, Mefisto bardzo smutny i zaniepokojony, drepta wokół mnie w przedpokoju, jakby obawiał się, bym go więcej na tak długo nie opuszczał.

PS Ciąg dalszy wspominek ze Lwowa w następnym poście... Wybierzemy się w nim na poszukiwania lwowskich lwów....

---